یکی از رسالتهای تربیتی خانواده های مهدوی تربیت نسل مستعد و مهیا از نظر علمی و عملی برای یاوری و اجرای منویات امام زمان (ع) است. خانه های نورانی به نور ولایت و امامت، کانون تربیت سربازان امام زمان (ع) و عهده دار پرورش دادن یاوران جان بر کف برای حضرت هستند که تربیت دینی آنان بر اساس، قرآن و عشق پیامبر و آل پیامبر (ص) می باشد. پیامبر اکرم(ص) در روایتی می فرمایند:(أدَّبوا أولادَکم عَلی ثلاث خِصالٍ: حُبَّ نَبِیِّکم و حُبَّ أهلِ بیتهِ و قراءَ هِ القرآن….) (۱) «فرزندانتان را بر سه پایه و خصلت تربیت کنید: محبت پیامبرتان، محبت اهل بیت او و قرآن.»
mahdaviat.ir
این پرسش حاوی نکاتی است که مهمترین آن نحوه برداشت از آیات قرآن و استدلال به آن است. کسی که به قرآن استناد میجوید، باید احاطه کاملی بر روش تفسیر قرآن، آیات محکم و مشابه، مباحث تاریخی، معارف اعتقادی و… داشته باشد، درحالیکه بدون در نظر گرفتن این مسائل و با بیتوجهی به سایر مفاهیم دینی و برداشت احتمالی (و کاملاً شخصی) نمیتوان نظری درست و یا شبههای اساسی ایراد کرد؟! به هرحال در پاسخ به این پرسش و بررسی روشهای «مفهومسازی قرآن»، به چند نکته اشاره میشود:
طبق آیات قرآن کریم ، مقام امامت برتر از مقام نبوّت است. خداوند متعال می فرماید: « وَ إِذِ ابْتَلى إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیتی قالَ لا ینالُ عَهْدِی الظَّالِمینَ ـــــ (به خاطر آورید) هنگامى را که خداوند، ابراهیم را با کلمات گوناگونى آزمود ؛ و او به خوبى از عهده ی این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشواى مردم قرار دادم» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من(نیز امامانى قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمىرسد». (البقرة:124)
طبق این آیه ی شریفه حضرت ابراهیم (ع) در حالی که نبوّت داشت ، امام نبود. لذا بعد از گذراندن امتحاناتی لیاقت برای مقام امامت را پیدا نمود و خداوند متعال او را به مقام امامت منصوب نمود.